De volgende dag belden de medewerkers van de Sterkliniek en hebben we (een paar dagen later) bloed laten onderzoeken op allerlei kattenziektes. Gelukkig had Sem geen enge ziektes, maar wel een verstoord bloedbeeld (anemie en verstoorde nierfunctiewaarden, van alles was uit balans). Ook had hij nu juist steeds een te hoge temperatuur, eerst rond de 40 en later rond de 39,5 graden, terwijl dit bij een kat tussen de 38 en 39 graden behoort te zijn. Dit alles zou óf nog steeds door een auto-immuunziekte kunnen komen óf mogelijk ook door een parasiet. De dierenarts is voor de zekerheid met een antibioticakuur gestart. Een aantal weken heeft Sem toen dagelijks prednison en antibiotica tabletjes gehad en hij is ook een aantal keren langs geweest op het spreekuur om te kijken hoe het ging.
Langzaam knapte Sem weer op en werd hij weer levendiger en actiever. Toen is er 3 weken later weer bloed geprikt en waren de waarden gelukkig weer binnen de norm. Het is niet helemaal zeker wat er nu uiteindelijk aan de hand geweest is, maar ik was heel blij met de spoeddierenarts en ook met de Sterkliniek dierenartsen, Nicole en Rutger, die het zorgvuldig hebben uitgezocht om Sem een zo goed mogelijke kans te geven. Ook de assistentes die veel geholpen hebben en ook hebben ondersteund met het bloedprikken e.d. We zijn nu een paar maanden verder en Sem is weer speels en ondernemend. Toen Sem één jaar werd, kregen we ook een verjaardagskaartje van het team van de Sterkliniek. Dit ontroerde me best wel, omdat het een aantal weken daarvoor nog maar de vraag was of hij dat zou halen. Ik ben alle dierenartsen en assistentes heel dankbaar voor alle goede zorgen!